Zaburzenie osobowości typu borderline
Zaburzenie osobowości typu borderline lub inaczej zwane  „z pogranicza” jest diagnozowany u 1 do 2%  ludzi.

Czym jest osobowość typu borderline?
Zaburzenie osobowości borderline lokuje się pomiędzy zaburzeniami psychotycznymi a nerwicowymi. Wyróżnia się dużymi zmiennościami nastroju, zachwianą równowagą psychiczną, zaburzonym obrazem samego siebie, dużym poczuciem pustki, lękiem przed odrzuceniem oraz niestabilnymi związkami interpersonalnymi.

Do cech osób z pogranicza możemy zaliczyć:

  • częste zmiany nastroju;
  • impulsywność, brak samokontroli;
  • niskie poczucie własnej wartości;
  • emocjonalna pustka;
  • zaburzenia tożsamości;
  • trudność w budowaniu trwałych relacji z innymi;
  • silny lęk przed samotnością i odrzuceniem;
  • nieumiejętność przewidywania konsekwencji swoich zachowań;
  • nieufność wobec innych;
  • tendencje do zachowań ryzykownych.

Co jeszcze warto wiedzieć o osobowości borderline?

Osoby z zaburzeniami osobowości charakteryzują się ciągłym odczuwaniem dystresu – nieprzyjemnego i szkodliwego stanu napięcia, cierpienia. Długotrwałe skutki zaburzeń psychicznych, przyczyniają się do odczuwania wykańczającego stresu i odwrotnie – nadmierny stres przyczynia się do rozwoju zaburzeń.

Osobowość z pogranicza, to chroniczne odczuwanie pustki przez osoby chore. Może pojawić się uczucie dysocjacji – odcięcia od siebie, nierzeczywistości. Zaburzenie to sprawia, że osoby te mają znaczną trudność w kontrolowaniu skrajnych emocji i ich nasilenia. Charakterystyczne są również tendencje do odczuwania irracjonalnego, niekiedy wyimaginowanego lęku przed intencjami innych osób. Są również narażone na zachowania autoagresywne lub samobójcze.

Leczenie
Zgodnie z powszechnie przyjętą klasyfikacją osobowość typu borderline nie jest chorobą, tylko zespołem cech wpływających na postrzeganie rzeczywistości. Klasyfikuje się je więc jako zaburzenie i nie można go całkowicie wyleczyć.
Odpowiednia psychoterapia może jednak poprawić jakość życia osób z pogranicza i pomóc im w radzeniu sobie
z intensywnymi emocjami. Nauczenie się nowych strategii regulacji emocji jest podstawą do szczęśliwszego życia. Szczególnie skuteczna jest  psychoterapia psychodynamiczna oraz dialektyczno-behawioralna. Leczenie farmakologiczne może zostać włączone w celu złagodzenia objawów współistniejącej depresji, manii czy psychoz.